Τσίρκας, Στρατής

(Κάιρο 1911 – Αθήνα 1980). Φιλολογικό ψευδώνυμο του λογοτέχνη Γιάννη Χατζηανδρέα. Ασχολήθηκε αρχικά με την ποίηση και στράφηκε έπειτα στο διήγημα, στο μυθιστόρημα και στη μελέτη. Eμφανίστηκε για πρώτη φορά στα γράμματα στην Αίγυπτο, από τις στήλες των εκεί ελληνικών εντύπων. Το πρώτο βιβλίο του ήταν η ποιητική συλλογή Φελλάχοι (1937). Ακολούθησαν τα βιβλία Το λυρικό ταξίδι (1938), ποιήματα, Αλλόκοτοι άνθρωποι (1944), διηγήματα, Προτελευταίος αποχαιρετισμός και το ισπανικό ορατόριο (1946), ποιήματα, Ο Απρίλης είναι πιο σκληρός (1947), διηγήματα, Ο ύπνος του θεριστή (1954), όλα αλεξανδρινές εκδόσεις. Στην Αθήνα εξάλλου κυκλοφόρησαν τα παρακάτω βιβλία του, όλα σχεδόν μετά τον επαναπατρισμό του: Νουρεντίν Μπόμπα (1957), νουβέλα, το τρίτομο μυθιστόρημα Ακυβέρνητες πολιτείες (Η Λέσχη, 1960, Aριάγνη, 1962, Η νυχτερίδα, 1965), η συλλογή διηγημάτων Στον κάβο (1970), οι μελέτες Ο Καβάφης και η εποχή του (1958), που τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας, και Ο πολιτικός Καβάφης (1971), καθώς και το μυθιστόρημα Χαμένη άνοιξη (1970). Ο λογοτέχνης και κριτικός νεοελληνικής λογοτεχνίας Σ. Τσίρκας (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).